W 2015 r. zawarłam umowę najmu mieszkania na czas nieokreślony. Przy podpisaniu umowy wpłaciłam wynajmującej kaucję, która miała być zabezpieczeniem w razie zalegania z zapłatą czynszu lub wyrządzenia szkód w mieszkaniu. W umowie przewidziano prawo jej wypowiedzenia przez każdą stronę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Po upływie 8 miesięcy wypowiedziałam umowę, a następnie zwróciłam mieszkanie w stanie niepogorszonym. Czynsz zawsze płaciłam w terminie. Mimo to wynajmująca oświadczyła, że nie zwróci mi części kaucji, którą zatrzyma jako odszkodowanie za przedwczesne wypowiedzenie umowy. Stwierdziła, że ustnie zapewniałam ją, że będę wynajmować mieszkanie minimum trzy lata, ale to nieprawda. W umowie nie było takiego zapisu, a umowa przewidywała, że każda jej zmiana wymaga formy pisemnej. Czy wynajmująca ma prawo zatrzymać kaucję?
Umowa najmu zawarta na czas nieokreślony może być rozwiązana przez każdą ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Wszelkie zmiany umowy dotyczące czasu trwania powinny być wprowadzone do umowy na podstawie aneksu. Forma pisemna konieczna jest, jeżeli w umowie przewidziano, że wszelkie jej zmiany muszą zostać dokonane na piśmie pod rygorem nieważności. Jeśli umowa zawiera taki zapis, a zmiany ustalono ustnie, nie mają one mocy wiążącej. Tym bardziej jednostronne przekonanie wynajmującej o minimalnym okresie trwania umowy.
Wynajmująca nie jest uprawniona do zatrzymania kaucji tytułem odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy. Strony mogły przewidzieć w umowie zapis, zgodnie z którym w razie rozwiązania umowy np. przed upływem roku, strona która rozwiązała umowę zobowiązana jest do zapłaty drugiej strony określonej kwoty jako tzw. kary umownej. Jednakże bez takiego zapisu, działania wynajmującej są bezprawne. Jeżeli zatem nie ma podstaw do zatrzymania kaucji z tytułu zaległości za czynsz lub wyrządzonych szkód, wynajmująca zobowiązana jest do zwrotu kaucji. Jeśli odmawia zwrotu, zalecam pisemne wezwanie do zapłaty, a w dalszej kolejności sprawę można skierować do sądu.